Ruim een jaar geleden is er borstkanker met uitzaaiingen in mijn lymfe geconstateerd. Dan staat je wereld op zijn kop. Na een paar dagen was ik eruit. Ik ga ervoor en ben sterk aan het traject begonnen, want mijn motto was: ‘Ik ben klein, dik en dapper en Humor met mijn tumor’.
Ik leefde van ding naar ding. Van periode naar periode. Eerst 8 weken chemo (bah wat was dat vervelend vooral het haarverlies en mijn gevoelige huid). Daarna 12 wekelijkse chemo: weer zo’n traject waarbij je de familie en vriendschappen heel erg nodig hebt. Na zes weken rust stond de operatie op het programma. Dit viel gelukkig mee want links kan je ook veel doen.
In de zomer ben ik begonnen met het bestralen: weer zo’n opdonder voor je geest en je huid. In die periode heb ik contact gelegd met Agnes. Ik begreep dat ik soms een praatpaal nodig had, maar dan van iemand die neutraal was en niet in mijn directe omgeving stond.
Met Agnes heb ik een intake gehad; ze had mij meteen door. Mijn opvoeding ‘niet lullen maar poetsen’ was zeer herkenbaar. Het voelde fijn en we hadden direct een goede klik. Agnes luisterde en vroeg door. Ze gaf mij tips en we deden oefeningen. Ook hebben we elkaar leesvoer aangedragen.
Na verloop van tijd merkte ik dat ik sterker werd en meer voor mijzelf opkwam. Dit mede door het geduld en de empathie van Agnes. We hebben bij het laatste gesprek afgesproken dat ik als ik daar behoefte aan had contact op kan nemen.
Tot nog toe gaat het redelijk stabiel en kom ik steeds meer voor mijzelf op. Er zijn ook wat leuke dingen in het verschiet.
Agnes, dank je wel voor jouw luisterend oor en vertrouwen.
Bea
vrouw, 64 jaar